Individuele psychotherapie

Afhankelijk van de hulpvraag, kan er samen met de therapeut gekozen worden om te starten met individuele gesprekken. Individuele therapie kan worden opgestart voor volwassenen, maar ook voor kinderen en jongeren.

Volwassenen:

Soms komen er momenten in het leven dat het even te moeilijk wordt of hebben we het gevoel het niet meer aan te kunnen. Ook al lijkt het dat problemen wel vanzelf over gaan, het is goed om er niet te lang mee te blijven zitten en op tijd hulp in te schakelen. Soms kunnen mensen van de omgeving steun bieden, maar hulp van buitenaf kan ook nodig zijn.

Tijdens individuele therapie maken we op een veilige manier ruimte om stil te staan bij dat wat niet zo goed loopt. We verkennen valkuilen en moeilijkheden, maar besteden ook veel aandacht aan krachten en mogelijkheden. Deze proberen we steeds in verbinding te zien met onze omgeving (familie, sociale netwerk, leefomgeving, cultuur,…), aangezien deze mee van invloed zijn.

Therapie gaat over aanvaarden maar ook over veranderen. Het gaat over verwerken en leren plaatsen, maar ook over groeien en durven verder gaan. Therapie kan op die manier een persoonlijk groeiproces worden, waarbij je zelf nieuwe wegen ontdekt in het leven.

Kinderen en jongeren:

Ook kinderen en jongeren kunnen botsen op moeilijkheden. Soms geven ze dat zelf aan, maar vaak is het ook de omgeving (ouders, school, familie) die aangeeft dat er hulp nodig is. Kinderen en jongeren uiten het immers niet altijd rechtstreeks wanneer ze ergens in vastlopen of zich niet goed in hun vel voelen. Vaak maken ze dit onrechtstreeks duidelijk aan de omgeving, bijvoorbeeld via hun gedrag, hun spel (bij jonge kinderen), hun schools functioneren,…

Indien ouders zich zorgen maken over hun kind, kan er een afspraak gemaakt worden voor een eerste verkennend gesprek, met of zonder het kind. Daarna kan er eventueel beslist worden om het kind individueel te begeleiden.

Individuele therapie of begeleiding kan een andere vorm aannemen naargelang de leeftijd van het kind.

Bij jonge kinderen is het niet aangewezen om alleen maar te ‘praten’. Het kind beschikt immers (nog) niet over de taal en woorden om aan te geven waar het mee bezig is. We opteren dan voor meer creatieve, non-verbale behandelvormen zoals spel, tekeningen,… Via deze technieken maken we op een veilige manier ruimte voor de gevoelens en beleving van het kind en stimuleren we het opdoen van nieuwe ervaringen.

Voor oudere kinderen en jongeren kunnen we opteren voor gesprekken afwisselend met non-verbale technieken. Op deze manier is elke therapie een behandeling op maat, waarbij we rekening houden met de noden en mogelijkheden van het kind en waar hij of zij zich goed bij voelt.

Ouders worden steeds betrokken bij de behandeling van hun kind, bijvoorbeeld via ouder- of gezinsgesprekken.